ROZDZIAŁ 13.

Czy tylko ja w wakacje nie lubię się nudzić? Wszyscy mają jakieś zajęcie, tylko nie ja... To straszne. Jeszcze bardziej mnie ludzie wkurwiajcie, cholera no. 

- O bracie, patrz na ten ósmy cud świata! – Steven Tyler szturchnął swojego przyjaciela.

 - Kurwa Steven… czy ty nie masz gdzie się gapić?! – oprzytomniał Joe Perry.

 - Może mam się w oczy patrzeć? – zapytał z drwiną.

 - Mam przyjaciela idiotę… - westchnął teatralnie wokalista Aerosmith.

 - A ja napalonego błazna – powiedział Joe z niedowierzaniem.

 - Wypluj te słowa! – powiedział głośno Tyler waląc Perry’ego w ramię.

 - Spierdalaj, wszyscy się na nas gapią!

Dość głośny początek zagłuszył większą część rozmowy facetów, lecz gdy trochę przyciszyłam usłyszałam ostatnią wymianę zdań między nimi. Znieruchomiałam i powoli się wyprostowałam. Odwróciłam się i otworzyłam szeroko usta zaszokowana.

 - Widzisz, już usta otwiera – powiedział Steven szczerząc się do mnie i opierając na Joe. Ten strzepnął jego rękę tak, że Tyler prawie się przewrócił.

 - Wybacz Kochanie za nienaganne zachowanie mojego przyjaciela, tak już ma gdy widzi piękną kobietę – uśmiechnął się pokrzepiająco gitarzysta.

Stałam przed nimi nie wiedząc co powiedzieć, co oni tutaj robią?! Zaraz, zaraz… te spotkania, długie rozmowy telefoniczne i to dzisiejsze wyjście z imprezy…

 Podbiegłam szybko do Bolana i rzuciłam się na niego z piskiem. Łzy napłynęły mi do oczu, byłam taka szczęśliwa z tego co dla mnie zrobił.

 - Jesteś cudowny, kocham cię! – wykrzyczałam całując go mocno.

Trwaliśmy tak dłuższą chwilę, ale niestety Steven zaczął się niecierpliwić. Odkleiłam się od mojego ukochanego i podeszłam do tej niezwykłej dwójki muzyków.

 - Cześć, miło mi was tu gościć. Jestem Lilith, wasza wielka fanka – plotłam trzy po trzy, nie mogąc oderwać od nich wzroku, szczególnie od Joe. Był taki boski.

 - Witaj piękności, my się przedstawiać nie musimy – Tyler chwycił moją dłoń i pocałował szarmancko. Zarumieniłam się i zachichotałam. Co się ze mną kurwa dzieje?!

Joe wystawił w moją stronę ramię, na co ja złapałam je z uśmiechem. Tyler szedł po mojej drugiej stronie rozglądając się dookoła. Napotkał sylwetki Skidów i Gunsów, którzy do tej pory się nie odezwali.

 - To impreza może trwać! – krzyknął Steven i już ze szklanką w dłoni przysiadł się do Slasha (miał bardzo smutną minę, gdy trwałam przyklejona do Rachela) oraz Scotti’ego i Duffa.

 - Zaprowadź mnie tylko skarbie do miejsca, gdzie jest alkohol i już możesz lecieć do swojego chłopaka – podążyłam z Perrym do kuchni, gdzie stało jeszcze wiele butelek różnych trunków. Chwyciłam jakieś papierosy z blatu i otworzyłam drzwi prowadzące na taras. Okazało się, że Joe przytrzymał mi je i wyszedł na zewnątrz ze mną.

Siedliśmy w wiklinowych fotelach naprzeciwko siebie, przyniósł nawet dwie lampki i odkorkowane wino. Uśmiechnęłam się szeroko. Czy to było normalne? Dla mnie nie, picie wina z moim idolem. Jakbyśmy się znali od zawsze, a nie od kilku minut. Podał mi kieliszek.

 - Za co pijemy? – uniosłam go do góry.

On przystawił swój do mojego.

 - Za dzisiejszą noc – powiedział, po czym się stuknęliśmy. Wino było niezwykle delikatne i słodkie.

Rozsiadłam się wygodnie w fotelu wyciągając papierosa z paczki. Rozejrzałam się za jakąś zapalniczką, lecz  nagle przed oczami pojawił mi się płomień wystawiony przez mojego kompana.

 - Dziękuje, panie Perry… - przerwał mi ruchem ręki i spojrzał na mnie dziwnie. – Joe, nie chcę być wścibska, ale jakim cudem Rachelowi udało się zaprosić was tutaj?

On postawił wino na stoliku i zaciągnął się fajką.

 - Wpadliśmy kiedyś na siebie w studiu, chyba pomyłka przy wynajmowaniu. W każdym bądź razie dostał numer Stevena i niedawno zadzwonił objaśniając swoją prośbę. Powiedział, że ma piękną dziewczynę i że jest ona fanką Aerosmith i byłoby cudownie gdybyśmy wpadli w weekend na imprezę. Akurat odwołali nasz koncert w Nowym Jorku to stwierdziliśmy, że czemu by nie.

 - Hmm, wiedzieliście w ogóle na co się piszecie? – spojrzałam na gitarzystę.

Przeczesał swoje niesforne włosy.

 - Właśnie nie, przyjechaliśmy tutaj zupełnie w ciemno i pierwsze co zobaczyliśmy to twój tyłeczek. Nie powiem, żeby mi się to nie spodobało – zaśmiał się Joe, na co ja udałam oburzoną. – Innym też się podobało, ten w loczkach o mało co by się na ciebie wtedy nie rzucił.

Mówił o Slashu? Moim Saulu? To dziwne, przecież on jest moim przyjacielem od zwierzeń. I dobrych miejsc, gdzie można wypić. Nie chciałam teraz myśleć o nim inaczej jak o kumplu, nie mogłam! Mam chłopaka, którego kocham i nie wyobrażam sobie życia bez niego.

 - Coś cię dręczy – stwierdził Joe dolewając mi wina. Upiłam trochę chcąc pozbyć się suchości w gardle.

 - Nic takiego, po prostu… - nie wiedziałam co mu powiedzieć. – Złapał mnie przymuł po zielsku.

Zaśmiał się głośno.

 - O proszę, to tak się panna bawi. Ja cię chyba muszę wyprowadzić na dobrą drogę, pozwalasz sobie na zbyt wiele – mówił żartobliwie Perry. Śmiałam się razem z nim pijąc jednocześnie wino i paląc.

Siedzieliśmy tak na tarasie jakąś godzinę rozmawiając o wszystkim, dosłownie. Otworzyliśmy się przed sobą nawzajem. On opowiadał mi o jego problemach w domu, ja o moich napięciach z Axlem. Dał mi dużo dobrych rad, jest naprawdę sympatycznym i godnym zaufania człowiekiem.

 - Chodź, bo pewnie cię szukają. Albo pomyślą sobie, że gdzieś cię wywiozłem do Meksyku. Wiesz, nigdy nic nie wiadomo – uśmiechnął się i weszliśmy z powrotem do domu. Od razu było mi cieplej. Czy okna tutaj są dźwiękoszczelne? Jak mogliśmy nie słyszeć dźwięków „Heartbreaker” The Rolling Stones? Weszliśmy do salonu, a widok nas w sumie za bardzo nie zdziwił.

Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to Duff leżący pod stołem, chyba spał. Tulił do siebie Roba i Dave’a, byli bez koszulek. Poza tą trójką i Izzym, który pewnie wciągał coś w łazience z Adlerem wszyscy siedzieli kulturalnie na kanapach i fotelach i byli pogrążeni w rozmowie z Tylerem. Patrzyli na niego z respektem. Z tego co usłyszałam to mówili o Gwiezdnych Wojnach.

 - Lilith kocha te filmy – powiedział Hudson uśmiechając się szeroko.

Steven spojrzał na Bolana.

 - Facet, lepiej trzymaj taką kobietę na krótkiej smyczy. Laska, która lubi rock ‘n’ roll i Star Wars to ideał – powiedział wznosząc ku mnie toast.

Zarumieniłam się mocno. Rachel wstał z kanapy, podszedł do mnie i pocałował mnie czule.

 - Porywam ci towarzysza, mam z nim sprawę do omówienia.

 - Leć, taka okazja się może nie powtórzyć – klepnęłam go w pośladek, on nie pozostał mi dłużny.

Rozglądałam się bezradnie po salonie, lecz nie wiedziałam za co się zabrać – za picie, siedzenie, rozmowę czy spanie. Nagle rozbrzmiała piosenka Rolling Stonesów „Angie”, uwielbiam ją. Kiwałam się dźwięk pierwszych taktów piosenki z przymkniętymi oczyma.

 - Chodź – otworzyłam oczy, a przede mną stał Slash z wyciągniętą dłonią. Chwyciłam ją i ruszyłam za nim na prowizoryczny parkiet przed stolikiem z adapterem. Przytuliłam się do niego mocno wdychając mieszankę różnych zapachów. Oh Saul… wsłuchiwałam się w tekst piosenki i kiwałam się do rytmu.

Angie, Angie 

when will those clouds all disappear?
Angie, Angie 

where will it lead us from here?

With no loving in our souls 

and no money in our coats

You can't say were satisfied

But Angie, Angie, 

you can't say we never tried

Angie, you're beautiful 

but ain't it time we said goodbye?

Angie, I still love you 

remember all those nights we cried?

All the dreams we held so close 

seemed to all go up in smoke

Let me whisper in your ear:

Angie, Angie

where will it lead us from here?

Oh, Angie, don't you weep, 

all your kisses still taste sweet

I hate that sadness in your eyes

But Angie, Angie, ain't it time we said goodbye?

With no loving in our souls 

and no money in our coats

You can't say were satisfied

But Angie, I still love you, baby

Everywhere I look I see your eyes

There ain't a woman that comes close to you

Come on baby, dry your eyes

But Angie, Angie, ain't it good to be alive?

Angie, Angie, they can't say we never tried

Gdy piosenka się skończyła oderwałam się od Mulata, on na mnie spojrzał z lekkim uśmiechem.

 - Dziękuję – szepnął i pomknął do łazienki, chyba na następną dawkę narkotyku. Zdusiłam w sobie chęć rzucenia się na niego, by tego nie robił.

Ktoś, wydaje mi się że to był Scotti przełączył na płytę Scorpionsów. Tupiąc sobie nogą oparłam się o fotel i spoglądałam na wszystkich muzyków rozmawiających ze sobą. Wydawali się tacy szczęśliwi.

Mimo, że każdy z nich czuł wszystko tylko nie szczęście.